Νέο, ενιαίο, ή κλαδικό ; ιδού η απορία….
(Προσοχή ! Οι ημέρες της «κλαδικής» ευδαιμονίας είναι μετρημένες ....)
Χρόνια τώρα οι πλειοψηφίες των οργάνων της ΕΜΔΥΔΑΣ «ξορκίζουν» την ταύτισή τους με τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής με την μέθοδο της υιοθέτησης ανερμάτιστων, συντεχνιακών αιτημάτων ( π.χ. κλαδικό μισθολόγιο, διυπουργικός κλάδος, βελτίωση της επιδοματικής πολιτικής , «ομογενοποίηση» (!!!) αποδοχών κ.λ.π. - συχνά μάλιστα κάτω και από το πέπλο της «αναβάθμισης του ρόλου του μηχανικού Δ.Υ.) έτσι ώστε να προβάλλονται ελκυστικά και «εφικτά» στα αυτιά των συναδέλφων. Οι καλοί αυτοί συνάδελφοι της πολύχρωμης πλειοψηφίας απέφευγαν πάντοτε να προσδιορίσουν τι ακριβώς εννοούσαν ως «αναβάθμιση» και αυτό βέβαια όχι τυχαία : Τι χρειάζονται άραγε «αναβαθμισμένοι» δημόσιοι υπάλληλοι διπλωματούχοι μηχανικοί σε υπηρεσίες που εκτελούν χρέη «τροχονόμου εργολαβικών και άλλων συμφερόντων; Με δεδομένη την διαχρονική πολιτική των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην κατεύθυνση της, με κάθε θυσία, ενίσχυσης της «ανταγωνιστικότητας» - βλέπε κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων η εμμονή σε στόχους «διάσωσης του κλάδου» και αποπροσανατολιστική είναι, και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο συμβιβασμό και σε νέες ήττες.
Χρόνια τώρα η Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα πρότασσε την αναγκαιότητα :
1. Να απορριφθούν οι αυταπάτες ότι μπορούν να υπάρξουν ριζικές, συμφέρουσες και μόνιμες για λύσεις στα προβλήματα του κλάδου , χωρίς γενικότερες αλλαγές στο κοινωνικοπολιτικό τοπίο ή ότι υπάρχουν δήθεν διέξοδοι και λύσεις «ανεξάρτητες» από πολιτική κατεύθυνση και αποκλειστικά φτιαγμένες για το δικό μας κλάδο.
2. Να αναλάβει η ΕΜΔΥΔΑΣ , ως συνδικαλιστικός φορέας εργαζόμενων επιστημόνων και δημόσιων υπάλληλων , πρωτοβουλίες για την ενημέρωση του λαού για τις καταστροφικές , από την σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων, επιπτώσεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής ( ιδιωτικοποίηση υποδομών , ενέργειας , τηλεπικοινωνιών, μεταφορών ,παράδοση δημόσιων έργων στο μεγάλο κεφάλαιο – ΣΔΙΤ κ.α. ).
3. Να εργαστούμε ώστε να αναπτυχθούν συνδικαλιστικοί αγώνες στον κλάδο, με συγκεκριμένο πρόγραμμα, που να ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες μας, αγώνες μαζικοί, καλά προετοιμασμένοι και οργανωμένοι, αγώνες που να συμπορεύονται με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Το τρίπτυχο αυτό εξασφάλιζε ότι οι διπλωματούχοι μηχανικοί του δημοσίου, αξιοποιώντας τον κοινωνικό τους ρόλο ως τεχνικοί επιστήμονες που υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, θα κατόρθωναν να σπάσουν την άθλια κυβερνητική και εργοδοτική προπαγάνδα περί «μη παραγωγικού» δημοσίου, «τεμπέληδων δημόσιων υπαλλήλων» κ.λ.π.
Αντί αυτών η πλειοψηφία της ΕΜΔΥΔΑΣ, με ευθύνη των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ – ΔΚΜ -Αγ. Συνεργασίας - Αρ. Συσπείρωση, συνεχίζει, ακόμη και σήμερα, στην πρακτική της συσκότισης των πραγματικών αιτιών της πρωτοφανούς επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι, μιλώντας για «κρίση χρέους» και καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για «υποχωρήσεις» στην ΤΡΟΙΚΑ, ανυπαρξία πολιτικής, ανικανότητα ακόμη και για «προδοσία» κ.λ.π. αποκρύπτοντας πως όσα συμβαίνουν σήμερα τα έχουν συναποδεχθεί και συνδιαμορφώσει όσοι στήριξαν και στηρίζουν τον «ευρω – μονόδρομο» σε μια σειρά συνθηκών της Ε.Ε. από το Μάαστριχτ έως την Λισσαβόνα…
Η πορεία μέχρι την σημερινή αθλιότητα των περικοπών και των απολύσεων, στηρίχτηκε σε μια σειρά βήματα που χόρευαν μαζί κυβερνήσεις και κόμματα του ευρω – μονόδρομου με τις συμβιβασμένες έως ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με πρόσχημα πότε την «ευρωπαϊκή πορεία της χώρας», πότε την «ανταγωνιστικότητα» και πότε τον εκσυγχρονισμό.
Μιλώντας για τον κλάδο μπορούμε να θυμηθούμε : ειδικές υπηρεσίες και Α.Ε. του Δημοσίου, συμβάσεις παραχώρησης και ΣΔΙΤ, η άθλια απόφαση της αντιπροσωπίας του ΤΕΕ για την ανταποδοτικότητα στην ασφάλιση ( 2003) και οι συνεχείς αντι – ασφαλιστικές νομοθετικές ρυθμίσεις των κυβερνήσεων του δικομματισμού, η άθλια στάση της τότε ηγεσίας του ΤΕΕ αλλά και της πλειοψηφίας της ΕΜΔΥΔΑΣ στην ψήφιση του 3518, οι ευρωπαϊκές οδηγίες για την αναγνώριση των πτυχίων, το «άνοιγμα» του επαγγέλματος κ.λ.π.
Κοινός παρανομαστής σε όλες τις αλλαγές η πολιτική στήριξης των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων από την μια και η προσπάθεια της ( πολύχρωμης) πλειοψηφίας της ΕΜΔΥΔΑΣ να διαμορφωθούν στόχοι δήθεν διάσωσης του κλάδου ( κλαδικό μισθολόγιο, μερίδιο 6 ‰ στις ΣΔΙΤ, διυπουργικός κλάδος, ομογενοποίηση αποδοχών κ.λ.π.….) από την άλλη.
Σήμερα, που μπροστά στην ν - οστή δόση της ΤΡΟΙΚΑ εξαγγέλλεται η τελική (;) έφοδος στον παράδεισο της πολιτικής των επιδομάτων και της κλαδικής ευδαιμονίας είναι καιρός να διαλυθούν οι αυταπάτες.
Σήμερα, πρέπει να γίνει συνείδηση όλων ότι επίθεση στους μισθούς, τις εργασιακές σχέσεις, την ασφάλιση, την υγεία είναι υπόθεση κάθε εργαζόμενου ανεξάρτητα από τον εργοδότη και την σχέση εργασίας.
Σήμερα πρέπει να γίνει συνείδηση όλων ότι απάντηση στην πολιτική – οδοστρωτήρα κατά των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων που προωθεί η μαύρη συμμαχία κυβέρνησης – ΤΡΟΙΚΑ – κεφαλαίου, μπορεί να δοθεί μόνο ενιαία, με όρους κοινωνικής συμμαχίας εργατών -αυτοαπασχολούμενων-νεολαίας, , κόντρα στο πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, κόντρα στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ των «κοινών συμφώνων για το ξεπέρασμα της κρίσης» με το ΣΕΒ, κόντρα στις ηγεσίες-ιμάντες ταξικής συνεργασίας και μεταβίβασης των συμφερόντων των μονοπωλιακών ομίλων και του κράτους τους, όπως η ηγεσία του ΤΕΕ.
Σήμερα επιβάλλεται να γίνει κοινός τόπος ότι αντίπαλος μας δεν είναι μόνο η σημερινή αστική διαχείριση, το υψηλό κρατικό χρέος, η κρίση. Αντίπαλος μας είναι το ίδιο το σύστημα που στόχο της παραγωγής του έχει το κέρδος, γιατί τα μέτρα λαμβάνονται για να υπηρετήσουν ακριβώς αυτό τον στόχο.
Η μοναδική διέξοδος προοπτικής βρίσκεται στην πάλη για τη συνολική ανατροπή της πολιτικής του ευρωμονόδρομου και τη διεκδίκηση ενός άλλου ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και λειτουργία τους με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο, και βέβαια με την αποδέσμευση της χώρας από τις δεσμεύσεις της ΕΕ, του ΔΝΤ και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών (ΝΑΤΟ κ.λπ.). Ο δρόμος της αποδέσμευσης από την ΕΕ και διαγραφής του χρέους με λαϊκή εξουσία.
Μόνο σε μια τέτοια πορεία ρήξης και ανατροπής μπορούν να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.
Κανένας συμβιβασμός στην πολιτική που σφαγιάζει τα δικαιώματά μας. Κανένας συμβιβασμός με την πολιτική και τα κόμματα που υπηρετούν την κερδοφορία του κεφαλαίου.
Χάρης Ζεπάτος
Η/Μ , Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αιγαίου
ΔΗΜΟΣΙΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
